gwiazda peerelitu // warszawa

warszawa we mgle

miękka

wilgotna pod pachami

warszawa gotham city

z pałacem kultury i nauki

(tą gwiazdą peerelitu)

wysokie piętra giną w niebie

zegar mokro tyka

(wskazówkom ciążą krople)

wieloskórze warszawskiej warstwy w miękkiej mgle

szare powietrze w murach

spada w dół

(spada)

w górze wilgotnieje niebo

w górze sadza chmury

(tyka)

---

regio łódź–warszawa

pociąg nurza się w zieloność i jak łódka brodzi

za oknem miga migoce migotliwie

przestrzeń w ruchu rozszerza się i kurczy

linieje czerwień pomarańcz żółć zieleń

odcienie szarości wszystkie granaty świata na miękkich siedzeniach w numerowanych wagonach. zawsze biorę od okna. nie komponuję się, ale oceniam płynne zmiany rysów w kontekście przestrzeni

---

chodzę pieszo na łódź fabryczną

nie więcej niż dwadzieścia minut mieści: trzy tysiące kroków, zgrzane czoło, wygodne buty i monstery w oknach kamienic, paprotki, seledynowe tapety w pastelowe kwiaty, kilka jasnych rur pomalowanych ftalową farbą, zdjęcia, klepsydry, pluszaki, dziecięce czoła i czerwone kokardy, pół uśmiechu i podniesione ręce, uniesione nogi, twarze w grymasie i wyciągnięte dłonie

chodzę pieszo na fabryczną

jest pusta i cała z zimna

---

***

obraz za oknem przesuwa się. brak sygnału

trochę z sobą, trochę z nami (kim jesteśmy my?)

od zawsze boję się gumowych łączeń między wagonami (nie są gumowe, prawda?)

i jednego stukotu, po którym przychodzi następny

i odchodzi (kto?)

błogosławione bycie w ruchu

błogosławione obrazy

popalcowane

---

przejście podziemne

złota, róg, marszałkowska

mży tak gęsto, że nie widać przystanków. ludzie depczą po piętach. zderzają w przejściach podziemnych wzdłuż marszałkowskiej przeciętej przez złotą. na bogato. w przejściu podziemnym dziewczyna z gitarą obgryza struny. albo paznokcie.

nad przejściem miasto się śpieszy, miasto się kruszy, miasto odmawia kuksańce.

w podziemiach: makatki trampki espadryle wężowa skóra z politeksu wietnamski manikiur

z papieżem janem pawłem II na ścianie w złotej ramie. na bogato, skoro tnie ulica złota. dwie azjatki mieszczą się w telefonach, kiedy dziewczyna z gitarą obgryza paznokcie albo struny.